Een week met Joël

Zondag: We beginnen goed; mama is jarig! 'Krijg ik dan ook kado's?' Het commentaar van grote zoon. 'Nee helaas, geen kado's maar wel taart!' 
Half uurtje later zitten we allemaal aan een (iets te groot uitgevallen) stuk taart. Ons ontbijt vandaag. Joël: 'Waar groeit deze?' 'Ehm... bij de bakker?' 'Oké'. Gelukkig, antwoord is goed gekeurd voor nu. Ik weet; niet helemaal pedagogisch, maar op sommige momenten is het gewoon even makkelijker om ons weetgrage kind iets op de mouw te spelden. Sorry...

Maandag: Joël en mama zitten in de tram. "Waarom staat daar een hek? Waarom zegt die meneer niets? Waarom heeft die meneer een slurf (= snor...)? Waarom rijdt de tram zo snel? Waarom heeft die jongen lang haar? Is hij nu een meisje? Waarom hebben meisjes lang haar?' O... lieve lieve Joël. Op goed geluk geef ik soms antwoord. Een risico, ieder antwoord zorgt weer voor een nieuw vragenvuur. Soms is de bedoeling juist geen antwoord te geven, maar zeg nooit, echt nooit het onnozele: 'Ik weet het niet'. 
Wanneer ik aan het einde van mijn fantasie oprecht stamel:  'Ik weet het niet', staat dat gelijk aan een oorlogsverklaring. Kind overstuur. 'Maar jij moet het weten! Jij mag niet zeggen 'ik weet het niet!' Weer een dikke sorry van mijn kant... Hoe ouder je gaat worden hoe meer je gaat beseffen dat er weinig is wat je moeder eigenlijk ècht weet en hoe meer mama door de mand gaat vallen. Geloof me. 'Waarom?'

Dinsdag: 'Ik wil naar opa en oma'. 'Kan vandaag niet Joël, de trams, bussen en treinen rijden niet.' 'Waarom rijden ze niet?' 'Ze hebben een dagje vrij, de meneer van de trein vind dat hij al zoveel moet werken en daarom blijft hij vandaag een dagje thuis'. 'Maar dat kan niet, ik kan de 'patiënt' van de trein wel weer blij maken. Hij moet eerst een feest vieren en dan geef ik een verrassing, een kado. Een eh... (haper... denk... eh...) een nieuwe bril! Dan worden ze wel weer blij en kan de trein weer verder rijden!' .
Jongen, met dit oplossend vermogen ga jij ieder pensioenconflict vast succesvol beslechten, op een dag.. Later als je groot bent... Zet 'em op! 

Woensdag: Wegens een irritant aanhoudend hoestje en een boel overgeef in de nacht heb ik voor onze grote zoon een afspraak gemaakt bij de dokter. We nemen plaats in de wachtkamer. Hij met een best humeur, ik met kromme tenen. En ja hoor, al snel hoor ik naast me: 'Is die mevrouw ook ziek? Maar waarom heeft die mevrouw geel haar?' Gelukkig krijg ik van geblondeerde dame een begripvolle glimlach, waarna ik Joël een boekje in zijn handen schuif. Er komt een meneer binnen. 'Is dat een Chinees?' Gelach om me heen. Meneer spreekt Engels dus mag ik de vraag van mijn kind ook nog een keer herhalen! Glimlachend bevestigd meneer dat hij Chinees- Amerikaans is en neemt plaats naast Joël. Hij schuift direct naar me toe. 'Ik vind die Chinees eng'. Eh... oke, waar was je boekje ook alweer? 'Mama zitten we nu in de huiskamer?' 'Nee Joël, dit is de wachtkamer van de dokter. We gaan straks toch even met de dokter praten over je keel? Je bent toch een beetje ziek?' Twee donkere ogen kijken me vol ongeloof aan: 'Maar ik ben helemaal niet ziek, ik kom alleen m'n vrachtwagen aan de dokter laten zien!' En inderdaad, tijdens het consult houd meneer stug vol dat hij helemaal niet ziek is, niet misselijk, geen keelpijn, niks aan de hand... Met een adviesje voor bisolvon loop ik gedesillusioneerd het gebouw uit. Na deze rampnacht, niks aan de hand...? 'Ik kom wel terug als het nog een keer gebeurd, stamel ik'...'Dag dokter'.

Donderdag: Familie in opperbeste stemming. We eten sushi. Joël loopt na een paar rondes vis en rijst trots door het restaurant te paraderen met natuurlijk Levi in zijn kielzog. Bij iedere tafel blijft hij staan voor een praatje. 'Smaakt het? Is het lekker?' Op een gegeven moment hoor ik hem aan de praat met de serveersters. 'Hoe heet jij?' 'Ik ben Gerbrand.' 'Wat? Hoe heet jij?' 'Ik ben Johannes maar ook Joël'.  
Terug aan de tafel leg ik hem desgevraagd uit dat zalm dode vis is. 'Ach...'Vol compassie begint hij iedere zalm sushi te aaien en liefkozen. Zo zielig dat die vis dood is. Maar ook wel lekker. Na een poosje komt er nogal schuchter...'Maar...eten ze ook kindjes?'



Vrijdag: Yes! Een uitje voor mama! Eindelijk kunnen we naar de Tong Tong Fair. Eerdere jaren kwam het er niet van, dus deze dag was al lange tijd gereserveerd. Joël mee want: educatief, oosters, herkenning, mama- Joël dag, nieuwe dingen laten proeven en zien...
Vol goede moed lopen we naar het 'Thailand- huis'. Zo hebben we het festivalterrein genoemd. Betalen en naar binnen... En binnen no- time weer naar buiten. Joël boos. Kwaad op iedereen en vooral op mama. Hoe kan ik hem nou daar mee naartoe nemen. Het stinkt binnen! Het ruikt inderdaad binnen naar een mengelmoes van durian en wierrook, een combi die mij direct op de night market in Bangkok zet maar mijn zoon de stuipen op het lijf jaagt. 'Ik wil weg, het stinkt. Nee ik wil niet eten, nee ik wil niks zien, ik wil buiten rennen'.  Eerlijk is eerlijk, een ding kan hem bekoren. Uitgebreid houd hij stil bij metershoge foto's van topless dames. Laten we het er maar op houden dat onze interesses nog wat uit elkaar liggen... Dus na 15 min Tong Tong Fair gaan we 15 euro armer maar weer op huis aan. Bij deze: Tong Tong Fair 2019: mede mogelijk gemaakt door... 

Zaterdag: 'Jij bent mijn lievelingsmama!' Wat een liefde! Ik weet; er is niet zo heel veel keuze en we zijn net bij de snackbar geweest, maar toch. Deze 'verzachtende omstandigheden' doen geen afbreuk aan deze knaller! Ik ben zijn lievelingsmama! Yes!

Onweer in de avond. Een verdwaalde slag. 'Waar wordt onweer van gemaakt?' Eh... 'Dan botsen een koude en een warme wolk tegen elkaar aan en komt er een knal' 'Is onweer vuurwerk?' Nee. 'Waarom niet?' 'Vuurwerk maken de mensen en onweer maakt de Heere Jezus'. 'Nee, onweer zijn twee wolken die tegen elkaar botsen!' Wijsneus...

En Levi? Onze lieve Levi breidt zijn woordenschat dagelijks uit en weet me dagelijks te verrassen met nieuwe woorden en zinnetjes. Maar... het aller belangrijkste voor een peuter van bijna twee jaar: 'Ook'...'Die mij'.... 'Nee'...

Mannen jullie houden me lekker bezig! Dank jullie wel!