Een dagje Azië in Den Haag

Deze week deden we een dagje Azië in Den Haag. We prijzen ons gelukkig op loopafstand van China Town te wonen en zijn met regelmaat te vinden in allerlei winkeltjes en eethuisjes...

Eigenlijk wilde mama een rustig thuis- dagje houden en een en ander in kasten en wasmanden organiseren, maar (uiteraard) liep dit anders. 
'Ik wil naar de kapper, ik heb meisjeshaar'. Joël. Hij kijkt bezorgd naar zijn voorhoofd en constateert dat zijn bruine haren gevaarlijk dicht bij zijn ogen komen. Hij klaagt hier al een poosje over, maar de maat is vandaag vol. En ja... hij heeft gelijk. Ik besluit mijn agenda aan de kant te schuiven en met mijn grote zoon naar de kapper te gaan. Onderweg pikken we papa en Levi op en samen lopen we naar de Chinese kapper. Onze vaste favoriete stek. Het is de kapper waar we inmiddels al jaren komen, een familiezaak. Het is een plek die, met een beetje geluk, naar rijst ruikt omdat de rijstkoker natuurlijk ook uit de kapsalon niet weg te denken is. Samen met een van de kapsters was ik tegelijkertijd zwanger, we kletsen honderd uit over de kids, het is de kapper die vaak net niet begrijpt wat ik met mijn haar wil, waardoor de knipbeurt altijd een extra verrassingseffect heeft en het is de kapsalon waar steenvast, heel enthousiast en meelevend wordt gevraagd of ik weer zwanger ben (...). Papa en Joël nemen plaats in de stoel, mama probeert Levi in bedwang te houden die maar een ding wil: wegwezen. Hij heeft het (nog) niet zo op kappers...

Enfin, na een poosje verlaten we geknipt en geschoren onze stek en gaan we op zoek naar lunch. Op naar de volgende favoriet. Vietnamees. Een restaurant met een fijne speelplek voor de kinderen, een prima lunchkaart voor papa en mama en verse kokosnoten op het menu voor de kids. Voor elk wat wils. Kijk maar mee:

De volgende dag ben ik met Joël op pad en besluiten we samen naar de grote Aziatische supermarkt te gaan. Gek genoeg is dit voor zoonlief en mama een uitje. Hij zit in het winkelwagentje en samen gaan we op zoek naar lekkere producten. We kijken onze ogen uit bij de vissen, we benoemen de groenten, zoeken lekkere bamisoep en verbazen ons over de grote zakken rijst die te koop zijn. Op verzoek van Joël wijs ik aan welke rijst uit Thailand komt en welke rijst ergens anders vandaan komt. We kopen 'Thailand koekies' van oma Ooy, we zoeken Jòk (ontbijtsoep) maar kunnen het niet vinden. We ontdekken nieuwe lekkere kleefrijst en nemen 'mangotoetje' mee. Zoete rijst met een vulling van bonen en een mango sausje. Als Joël een andere mevrouw ziet vraagt hij weinig subtiel: 'Is dat een Chinees?' Snel begin ik een heel verhaal over landen in Azië. Gaat totaal langs hem heen. Hij spot nog een aziatische dame en is ervan overtuigd dat dat oma is. Tot zij zich omdraait. Helaas...  Ik zoek de Thaise verpakkingen en probeer de leestekens te ontcijferen. 

Ja, want over lezen gesproken... Eindelijk heb ik de stap gewaagd om me te verdiepen in het Thaise alfabet. Op de een of andere manier heb ik dat zo lang mogelijk voor me uit geschoven omdat het me een onmogelijke opgave lijkt... Nu ik de eerste vier tekens kan herkennen en schrijven ben ik in ieder geval blij op de goede weg te zijn. Eraan denken wat er nog meer moet volgen wil ik niet... Het is zo veel... maar ook zo handig om te kunnen. 
Dus daarom; tanden op elkaar en doorbijten deze saaie kost. Het alfabet hangt op het keukenkastje en 's morgen lachen de jongens zich naar om de exotische klanken die ik aan het oefenen ben. Maar... het mist zijn uitwerking niet, want ook zij pikken weer wat woordjes mee... Tijdens het spelen hoor ik: 

Yo- Yak 'Yak is een reus, Goliat is Yak'. 

Bravo Joël!

Maar... over het leren van de taal gesproken. Natuulijk lukt dat het beste met een liedje. We oefenen daarom dagelijs het liedje van de oliefant, een liedje wat iedere Thai kent en mijn kindjes inmiddels bijna. Het verbaast me hoe snel Levi de klanken oppikt en mee doet. Oefen je mee?