Verkiezingskoorts...

Verkiezingen. Een hot topic de afgelopen week. 
Op woensdag 20 maart stond ik zelf met Levi in het stemhokje (vooruit, hij mocht mee naar binnen omdat men terecht inschatte dat hij nog niet kon lezen). Stemmen blijft wel 'iets' hebben, vind ik. Los van 'zware' termen als 'burgerplicht, kiesrecht en democratie' vind ik het ook leuk om gewoon weer eens een buurthuis in te stappen. Er heerst een bepaald sfeertje wat ik niet kan omschrijven. Nog steeds verbaas ik me over de omslachtigheid van enorme vellen papier (kan dat niet op tabloid formaat), het ouderwetse rode potlood (wat Joël vorige keer mee wilde nemen als kleurpotlood en reden voor drama was) en hecht aan het gevoel wanneer mijn stembiljet in de grote, daarvoor bestemde kliko verdwijnt... (toch een stille hint?) 
Eerlijk is eerlijk; ik heb niet echt de illusie dat mijn stem heel direct 'het verschil' maakt, zoals sommige optimistische propagandafolders me graag doen geloven. 
Het is meer een gevoel van 'doen wat je kan' zonder er daadwerkelijk heel erg in te geloven. Wanneer ik zie welk een politieke aardverschuiving we afgelopen week hebben gehad kan ik niet veel meer dan bedenken dat ik inderdaad gedaan heb wat ik kon. Ook al baatte het niet veel dit keer...

Afgelopen zondag 24 maart stond onze Thaise familie (nadat de verkiezingen 5x zijn uitgesteld) in het stemhokje. De verkiezingen in Thailand volg ik op dit moment met iets meer interesse. Het is nieuw en ingewikkeld voor me, maar intrigerend.
Alleen de cijfers doen me al duizelen. Van de 69,04 miljoen Thai hebben 51 miljoen mensen hun stem uitgebracht. Wat een aantallen. 7,5 miljoen jongeren van 18+ mochten dit jaar voor het eerst naar de stembus. Monniken, gedetineerden en mensen met een psychische stoornis hebben geen stemrecht. In Thailand is een opkomstplicht van kracht en over het algemeen neemt men de oproep om te stemmen om (verschillende redenen) dan ook zeer serieus. 
Zo serieus zelfs dat een Thaise arts op zijn Facebookpagina meldde dat het ziekenhuis op donderdag nog vol met patiënten lag en dat deze hem massaal verzochten infusen te verwijderen zodat zij zondag, ziek of niet, hun stem uit konden brengen. Het ziekenhuis was zondag nagenoeg leeg...

Maar, er valt dan ook wel wat te kiezen... Waar we in Nederland soms moeite hebben met het vinden van de politieke 'kleur' van onze keuze, mag men in Thailand kiezen uit 77 deelnemende partijen. 
Voor de campagne van deze partijen gelden strenge (voor deze verkiezingen door de regerende junta aangepaste) regels. Zo is er een vooraf vastgesteld budget beschikbaar, zijn er haast draconische regels voor het campagne voeren op soical media, mag je geen afbeeldingen van niet- politieke figuren in de campagne gebruiken en mogen affiches in beperkte mate worden geplaatst. Een ouderwets en beproefde manier van campagne voeren is dan ook met geluidswagens rond rijden. De weken voor de verkiezingen vulden de straten zich met pick-up trucks met verkiezingsposters en werd de bevolking met megafoons opgeroepen de juiste keuze te maken.

De oproep vooral je stem te laten horen werd ook door de huidige koning Maha Vajiralongkorn (oftewel Rama X)  ondersteund. In een oude, opnieuw uitgezonden rede van zijn vader, Koning Bhumibol (oftewel Rama IX) roept de koning op om de macht van de 'slechte mensen' in te perken.
In die toespraak zegt wijlen koning Bhumibol:

“Onthoudt alstublieft één belangrijk ding, in alle overheidsdiensten zullen zowel goede als slechte mensen werkzaam zijn. Niemand kan alle mensen goed maken. Om de vrede en orde in het land te handhaven, moeten we, hoewel we niet alle mensen goed kunnen maken, de goede mensen ondersteunen. We moeten goede mensen het land laten besturen en ervoor zorgen, dat slechte mensen niet de macht krijgen om moeilijkheden en onrust te veroorzaken

De indeling van 'goede' en 'slechte'' mensen is gestoeld op het Bhoeddisme en zijn voor de Thai vertrouwde en begrijpelijke begrippen. 

In de avond voorafgaand aan de verkiezingen wordt vanaf 18:00 geen alcohol meer verkocht. Dit verbod is van kracht tot de volgende dag 18:00 uur. 

Heb je eenmaal je politieke keuze gemaakt, dan mag je je melden bij het stembureau in jouw district. Net als bij ons in Nederland neem je een identiteitsbewijs mee. Heb je geen identiteitskaart of is hij verlopen? Geen probleem! Zolang je een document kan overhandigen waar jouw identiteitsnummer op staat ben je welkom. 

En dan de verkiezingen. Hier is veel over te zeggen. Het leger, wat in 2014 al nieuwe verkiezingen beloofde, de afgezette premier Taksin die sinds 2006 in een semi- zelf verkozen ballingschap woont, de strijd tussen roodhemden (pro- Taksin) en zijn tegenstanders, de geelhemden. Tijdens de hele aanloop naar de verkiezingen is deze strijd, hetzij in verdekte vorm, verder gevoerd. Hoewel Taksin niet meer in Thailand woont en zijn (politieke) macht door de junta sterk ingeperkt is, weet hij nog steeds zijn politieke invloed in het land te handhaven. 
Overigens is toeristen nadrukkelijk aangeraden om tijdens de periode voor de verkiezingen geen opvallend rood of geel te dragen, vooral niet in de buurt van Bangkok. 

Spannend werd het politieke spel toen de zus van de huidige koning zich op het politieke speelveld begaf en zich kandidaat stelde (voor een pro- Taksin partij). Een uiterst ongewone stap voor een lid van de koninklijke familie, die geen politieke bemoeienis heeft. Haar kandidatuur is snel 'getackeld' en de partij die haar op de kieslijst had is per direct verboden. 

Oké, ik raak op stoom maar zal je verdere details besparen. 
Hoewel de verkiezingen in Thailand een belangrijk onderdeel voor de prille democratie zijn, is de uitslag vooraf al grotendeels te voorspellen. De huidige legerleider heeft tijdens zijn regeringsperiode de grondwet dusdanig gewijzigd dat hij hiermee zijn politieke positie nagenoeg veilig heeft gesteld, ongeacht de uitslag van de verkiezingen. 

Voor de lage inkomensklasse is dit niet direct gunstig. Tijdens de periode waarin het leger de macht heeft, is de inkomensongelijkheid toegenomen. In 2016 was 58,8 % van de rijkdom in het bezit van 1% van de bevolking. In 2018 was dit al 66,9%. Op nationaal niveau zien we dat de schulden per huishouden toenemen, de werkloosheid stijgt en het leven is in zijn totaliteit duurder geworden. Hierover gaan met regelmaat de gesprekken die we voeren met schoon familie en andere (blanke) inwoners van Thailand.

Hmmmm... ik ga denken... is dit wel een gunstige tijd om ons vertrek te plannen?
Ach... ik weet het niet. Terugkijkend op de afgelopen week waarin zich een aanslag vanuit rechtse hoek in een moskee voltrok, waarin we in Utrecht opgeschrikt werden door grof geweld en waarin een grote groep Nederlanders een duidelijk politiek signaal gaf concludeer ik wat zwartgallig dat de wereld er in zijn algemeen niet heel veel gezelliger op lijkt te worden.

En ach, ik stemde dus ik 'deed wat ik kon'. Ik leef mijn mini leven weer verder en verheug me op een simpele toekomst met voldoende zon, vitamine D, eenvoudig lekker eten en minder stress. 
Ja, met heel veel liefde steek ik mijn naïeve kop (weer terug) in het zand en voel me zoveel gelukkiger!

Geraadpleegde bronnen:

Thailandblog.nl

NOS.nl

Trouw.nl

Trefpuntazie.com

NRC.nl